Kobra królewska (Ophiophagus hannah) – gatunek jadowitego węża z rodziny zdradnicowatych. Jest największym z jadowitych węży, osiąga do 5,7 m długości i waży do 9 kg. Stosownie do rozmiarów wytwarza dużą ilość silnego jadu, typowego dla kobr. Świetnie pływa i wspina się po drzewach.Jej siedliskiem są gęste górskie lasy oraz bambusowe dżungle, lubi także osiedlać się opodal strumieni i bajorek. Występuje na obszarze Bangladeszu, Mjanmy, Kambodży, Indii, Indonezji, Laosu, Tajlandii, Wietnamu, zachodniej Malezji, południowych Chin i na Filipinach.Żywi się przeważnie wężami. Potrafi zjeść nawet węże własnego gatunku. Je także inne zwierzęta np. szczury, myszy.Samica po zniesieniu jaj przykrywa je opadłymi liśćmi i rozmaitymi odpadami. Potem opiekuje się nimi, owinięta wokół gniazda.
Wykazuje w tym czasie bardzo dużą agresję i jest niebezpieczna dla
przechodzących w pobliżu zwierząt i ludzi. Niedługo przed wykluciem
młodych, matka opuszcza gniazdo, aby nie ulec pokusie zjedzenia własnego potomstwa.
Samiec kobry z rozpostartym kapturem.
Jad wydzielany jest przez parzyste gruczoły znajdujące się po bokach
głowy, które są łączone z zębami jadowymi za pomocą kanalików.
Wstrzykiwanie jadu do ciała ofiary odbywa się poprzez skurcz mięśni
otaczających gruczoły. Kobra nie zawsze używa jadu – jest dla niej
bardzo cenny, czasami więc kąsając, nie aplikuje trucizny.Jest gatunkiem rzadkim i z kolejnymi latami jej liczebność maleje.
Nie podjęto jednak jeszcze decyzji o nadania jej statusu zagrożenia.Ze względu na to, iż kobra królewska jest w swojej faunie
niemalże na szczycie łańcucha pokarmowego, zagrożenia wynikające z
agresji innych zwierząt są bardzo małe. Obecnie największym zagrożeniem
dla tego węża jest działalność człowieka – wiele z tych gadów ginie pod
kołami samochodów. Inną przyczyną coraz niższej liczebności kobry
królewskiej jest niszczenie jej naturalnego środowiska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz